Experts: Bij aangiften zedenzaken van alles mis — Zware kritiek op deskundigheid therapeuten — De zaak Tetteroo

Telegraaf 28 februari 2004

"Mijn vader is onschuldig veroordeeld," luidde de boodschap van Johan Tetteroo (22) uit Rotterdam vorige week zaterdag in deze krant. De zoon had samen met zijn zuster in 2000 een aanklacht wegens incest tegen vader Theo ingediend, die daarop tot twee jaar gevangenisstraf werd veroordeeld.

Volgens Johan Tetteroo was hij tot zijn beschuldiging gekomen onder zware druk van de politie, maar was hij in werkelijkheid nooit seksueel misbruikt door zijn vader. Zijn bekentenis bleek al in een veel vroeger stadium ondersteund te zijn door een rapport van psychiater professor dr. Ruud Bullens uit Leiden, die ook lid is van de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken.

Deze groep experts publiceerde onlangs een schokkend rapport, waaruit onomstotelijk blijkt dat er van alles mis is met aangiftes in zedenzaken. Liefst 28 van de 31 onderzochte schrijnende gevallen bleken te berusten op te vage of valse aangiftes, zodat justitie de vervolging moest stop zetten.

Johan Tetteroo onbetrouwbare getuige

Ron Couwenhoven, Telegraaf 28 februari 2004

Justitie weet al sinds 6 maart 2003 dat Johan Tetteroo (22) uit Rotterdam als getuige niet betrouwbaar was. Op die dag rapporteerde de psycholoog professor dr. Ruud Bullens uit Leiden de Rotterdamse officier van justitie mr. M.J.C. Spoormaker dat de aanklacht van Johan tegen zijn grootvader wegens seksueel misbruik ‘ronduit mager en ongeloofwaardige/onbetrouwbare elementen in zich herbergen.’

De jongeman zelf verklaarde vorige week in deze krant, dat ook zijn aanklacht wegens seksueel misbruik tegen zijn vader Theo Tetteroo vals was. Theo Tetteroo, een 50-jarige vrachtwagenchauffeur, werd op 24 oktober 2001 tot twee jaar gevangenisstraf veroordeeld en ter beschikkingstelling van de regering gesteld. In oktober vorig jaar werd zijn tbs met twee jaar verlengd, omdat hij weigert mee te werken aan psychiatrische behandeling. Tetteroo houdt strak en stijf vol dat hij onschuldig veroordeeld is.

Justitie wist toen al meer dan een half jaar dat het waarheidsgehalte van de verklaringen in de parallel lopende zedenzaak tegen zijn grootvader, van Johan aan ernstige twijfel onder hevig was.

Zijn advocaat, mr. Wim van Zundert uit Rotterdam, steunt Theo Tetteroo voor honderd procent en probeert een revisie van zijn proces te krijgen via de Hoge Raad. Hij zegt: "In het proces tegen Theo zijn de officier van justitie en de rechtbank voorbij gegaan aan het rapport van de politie-arts en de herhaalde ontkenningen van Theo Tetteroo. Ik wist binnen een uur, nadat het dossier aan mij was overgedragen dat er bewijs was voor de stellige bewering van mijn client dat hij onschuldig was. Niet voor niets werd mijn cliënt pas ruim een jaar na aangifte door de dochter aangehouden."

Zware druk

Volgens mr. Van Zundert werd het meisje daarna door politie en justitie overgehaald ook aangifte te doen van incest tegen haar broer en haar grootvader. De vader en zijn zoon bekenden tenslotte onder zware druk van de politie, waarop beiden veroordeeld werden. Zoon Johan diende mede onder druk van de politie ook een aanklacht in tegen zijn vader. Bij beiden werden beperkte geestelijke vermogens vastgesteld.

Het gevolg was wel dat de jongen tot een jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, die hij geheel in voorarrest uitzat, en twee jaar in de psychiatrische kliniek De Fjord in Capelle aan de IJssel werd opgesloten. De opa bleef ontkennen, waarop de zaak tegen hem uiteindelijk geseponeerd werd. In december ontving mr. Van Zundert het psychiatrisch rapport over Johan, dat de aanleiding tot dit sepot was.

"Professor Bullens concludeerde dat de getuigenis van Johan ongeloofwaardig was en dat de kern van zijn beweringen over seksueel misbruik erg mager was," zegt mr. Van Zundert. "Hij trekt in zijn rapport ook een parallel naar de aanklacht tegen de vader en stelt dan dat ook daarbij vraagtekens zijn te stellen."

Professor Bullens schetst in zijn rapport de uiterst traumatische jeugd van de kinderen. Hun moeder trouwde en scheidde vijfmaal. Vader trouwde tweemaal en scheidde even zoveel keren. De moeder werd veroordeeld wegens moord op het kind uit haar eerste huwelijk. Johan en zijn zuster werden vrijwel geheel opgevoed door hun grootouders van vaderskant, die hen vrijwel nooit buiten lieten spelen.

In tegenstelling tot Johan weigerde zijn zus een onderzoek door professor Bullens, maar in een oriënterend gesprek met hem bleek dat zij ook zeer tegenstrijdige verklaringen over het vermeende seksuele wangedrag van opa aflegde. Aanvankelijk verklaarde het meisje dat zij niet was misbruikt door haar opa, maar anderhalf jaar later zij zei dat dat wel was gebeurd.

"Daarmee wordt ook de geloofwaardigheid van haar aangifte tegen haar ondergraven", vindt mr. Van Zundert. "Het is bovendien merkwaardig dat zij niet wil meewerken aan een psychiatrisch onderzoek."