Doortastendheid EO gaat familie Drost te ver
Martine Borgdorff, Trouw 31 augustus 2004
Stel, je bent redacteur van het medisch programma 'Na de diagnose' en je hebt een gedurfd en dus aantrekkelijk onderwerp bij de kop. Omgaan met de persoonlijkheidsstoornis DIS [dissociatieve identiteitsstoornis] na seksueel misbruik: succes verzekerd. Je doet research en vindt interessante gasten die in je programma willen optreden. Alles wel, tot familieleden van een van de gasten zich al voor de uitzending roert: "Uw gast liegt. Uw gast, onze zuster kan feit en fictie niet uit elkaar houden en moet tegen zichzelf worden beschermd. Daarbij past u in uw programma geen wederhoor toe en heeft u geen moeite genomen om te verifiëren of de persoon wel integer is."
Als programmamaker ben je gewaarschuwd, de NCRV is immers al na eenzijdige uitzendingen over seksueel misbruik door de rechter tot publiek excuus gedwongen. Dus geef je 'uit respect voor de familie' gehoor aan de noodkreet en blaas je de uitzending af. Wel merk je terloops op dat er nog juridisch advies over een mogelijke toekomstige uitzending ingewonnen wordt. En vijf maanden later zet je het programma gewoon weer in het zendschema. De opnamen zijn gemaakt, de kosten dus ook en het blijft een mooi onderwerp.
Doortastend optreden van de EO. Tot verbijstering van de familie Drost, die dacht verlost te zijn van de stroom publiciteit die hun zus sinds 1993 losmaakte.
Annelies, in 1992 onder de naam Brigitte hoofdpersoon in de film 'De Ontkenning' van Thom Verheul, een bewierookte documentaire over een vrouw die na langdurig seksueel misbruik moet leven met meerdere persoonlijkheden, duikt al jaren op in verschillende media. In talkshows en interviews vertelt ze over gruwelijk seksueel misbruik door haar vader en de psychische stoornis die erop volgde. Haar familieleden met wie ze heeft gebroken, ontkennen alle aantijgingen en voelen zich erdoor beschadigd.
Als de Gezondheidsraad rapporteert over omstreden herinneringen aan seksueel misbruik, weet de familie zich eindelijk gesterkt. Broer Frank Drost doet in Trouw uitgebreid verhaal, in de hoop dat het media-offensief van zijn zus na twaalf jaar tot stilstand komt. Maar begin juli gaat de telefoon. Twee redacteuren van 'Na de diagnose' willen opnieuw met Drost praten over de uitzending met zijn zus. Drost stemt in, krijgt de band met het al opgenomen programma te zien en noemt het wederom ongelooflijk dat de EO nog steeds met zijn zus in zee gaat. Volgens de redacteuren is Drost niet objectief, wat hij volmondig beaamt. Het gaat immers om de goede naam van zijn familie. De uitzending gaat dit keer door zeggen de redacteuren. Op donderdag 2 september zal 'Na de diagnose' (presentatie Carla van Weelie) met Annelies te zien zijn op Nederland 1. Maar om de familie tegemoet te komen, wordt aan het begin van de uitzending gemeld dat de oorzaken van de persoonlijkheidsstoornis DIS (zoals seksueel misbruik) niet altijd te bewijzen zijn.
Drost is verbijsterd. De EO-verdediging dat het niet om het misbruik van Annelies gaat maar om hoe ze met haar stoornis omgaat, helpt niet. Hoe kan de omroep in vijf maanden van gedachten veranderen? Is het respect dat men in april voor de familie had binnen een half jaar in rook opgegaan? Drost schakelt zijn advocaat in, die een boze brief naar de EO stuurt. Een week van nerveus heen en weer gemail en gebel volgt. Frank Drost is de wanhoop nabij.
De EO vindt dat hij juridisch niets verkeerds doet met de uitzending. De familie krijgt een laatste aanbod: een eigen uitzending van 'Na de diagnose' waarin dit maal de familie centraal staat. Drost gelooft zijn oren niet. Wat moet zijn familie met een tv-uitzending, terwijl ze juist van alle media-aandacht afwillen?
De EO krijgt vijf dagen bedenktijd. Frank Drost mobiliseert intussen journalisten en bekenden die de EO om opheldering vragen. En dan, op donderdagavond, precies een week voor de gewraakte uitzending, komt het verlossende woord: de EO ziet onder druk van de familie Drost definitief af van de aflevering van 'Na de diagnose' met Annelies. De band gaat de kast in om er nooit meer uit te komen. Wel heeft de omroep nog een dringend verzoek aan Frank Drost: of de familie zo vriendelijk wil zijn om niet de publiciteit te zoeken. Dat zou maar een vervelend, negatief beeld van de EO geven.